Psychologia społeczna – nauka z pogranicza psychologii i socjologii badająca w jaki sposób obecność innych ludzi i ich działania wpływają na psychikę jednostki. Jest to stosunkowo młoda gałąź psychologii, która wyodrębniła się dopiero pod koniec lat trzydziestych XX w. wraz z rozwojem metod eksperymentalnych Kurta Levina i jego uczniów.
Psychologia społeczna bada w jaki sposób ludzie wywierają wpływ na sposób myślenia, emocje i postawy innych ludzi zarówno nieświadomie, jak i celowym działaniem. Dziedziną badań tej nauki są zarówno procesy społeczne wpływające na indywidualnego człowieka, jak i procesy zachodzące w małych grupach ludzkich.
Jedną z prekursorskich prac, które przyczyniły się do powstania tej dyscypliny wiedzy było dzieło Gustawa le Bona Psychologia tłumu wydane w roku 1895, w którym opisywał on m.in. wpływ tłumu na podejmowane przez jednostkę decyzje.
Obecnie w psychologii społecznej można wyróżnić cztery główne podejścia teoretyczne:
społeczno-kulturowe:
ewolucyjne
społecznego uczenia się
społeczno-poznawcze
|